Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

13 Ο Charlie Parker στο Ξενοδοχείο Ιδιοφυϊα: 010.The Night Has A Thousand Eyes

Download
Μερικές φορές, επειδή το σώμα δεν είναι στα καλά του, η διάθεση πέφτει σε μια δεκαήμερη "μαύρη τρύπα". Τι κάνεις λοιπόν μόλις έρθεις στα ίσια σου;
Να σου πω: βάζεις ένα ποτό, κλείνεις τα φώτα, ανοίγεις το μικρόφωνο και φτιάχνεις μια εκπομπή για τη νύχτα και τα μουσικά της καμώματα. Ύστερα κλείνεις προσεκτικά την εκπομπή σε ένα μικρό μπουκάλι και την πετάς στην ιντερνετική στρατόσφαιρα με την ελπίδα να συναντήσει τους ανθρώπους που αγαπάς ή έστω κάποιο από τα πλάσματα της νύχτας...

Υ.Γ. Ακούγεται αποκλειστικά και μόνο "γύρω στα μεσάνυχτα"!

13 σχολίασαν:

Ανώνυμος είπε...

Για άλλη μια φορά εύγε πατερουλη-ο. Όντως η εκπομπή ειναι για βροχερές χειμωνιάτικες νύχτες, μάλλον μοναχικές. Πάντως, ευτηχώς, μετά απο βαθιές μαύρες νύχτες έρχεται πάντα η αυγή.
Blaue Reiter
ΥΓ Αυτά παθαίνουν όσοι φεύγουν για τη δυτική μεριά της πόλης.

vas είπε...

οπως παντα πχιοτικος...

A Sperm Race Winner είπε...

Γεια σου ρε Ντάντυ
Όπως αρέσκομαι να λέγω: Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, πίσσα στις μητροπόλεις!

Λοιπόν ενώ γνωρίζεις ότι οι τζαζ μουσικές μας προτιμήσεις διαφέρουν (όχι πάρα πολύ η αλήθεια είναι, αλλά εεε…διαφέρουν λιγουλάκι...), οφείλω να σου ομολογήσω ότι αυτή σου η εκπομπή φίλε είναι μακράν η καλύτερη κατ' εμέ από μουσικής άποψης και ατμόσφαιρας.

Που να πρωτοσταθώ στο "Round Midnight" του Dorham, στην Πέγκυ Ζήνα Λι ή στην (ίσως καλύτερη?) εκτέλεση του "Cry Μe Α River" από την Ella?

Anyway για να μη φλυαρώ , daddy απλά θενκς για τη ζεστή μεταμεσονύκτια παρέα.
Αυτιά!

Υ.Γ.(1) Έιδες... Ούτε ένα αρνητικό σχόλιο για την εκπομπή, εεεεε...για να μην φωνάζει και το σόϊ σου. Όχι τίποτις άλλο, αλλά σιχαίνομαι κι αυτό το υποβρύχιο ρε παιδάκι μου. Μπλιαξ!

Υ.Γ.(2) Μία καταπληκτική και εξίσου πολύ βραδινή εκτέλεση του "Round Midnight" είναι αυτή του Wes. Ρίχτε μια ματιά στο εξαιρετικό βιντεάκι με τον Montgomery να παίζει κάποιες απ' τις πιο γλυκές πενιές του πάνω σ΄αυτό το θέμα:
http://www.youtube.com/watch?v=MOm17yw__6U&feature=related

Υ.Γ.(3) Και τέλος κάτι που πάντα κάνω κέφι να ανεφέρω όταν ακούω Ella Fitzgerald. Θυμάστε εκείνο το ντισκοειδές 80's γαλλικό κομματάκι της France Gall...το «Ella, Elle L'a» Ωωωωω ναι! Είναι φυσικά γραμμένο/αφιερωμένο για την Ella Fitzgerald.
Ιδού και το βιντεάκι
http://www.youtube.com/watch?v=bQkB-WWzsbg

Υ.Γ.(4) Πάλι καλά δηλαδή που είπα να μη φλυαρίσω...

past είπε...

Σωραίος κ. Πρόεδρε, αλλά μας εμπουρδούκλωσες. Δε φτάνει δηλαδής που μας έκανες να ψάχνουμε πρωϊνιάτικα ουίσκια στο γραφείο, αλλά μας απέκρυψες και τους καλλιτέχνας στα μισά άσματα. Και πώς θα τα ψωνίσω τώρα εγώ με λες; Τι θα πω στο μαγαζάτορα δηλαδής, πιάσε μου ένα Σαμάνο του Ντιτρόιτ, ένα Πρίγκιπα του Σκότους και μια λευκή ξανθιά στάρλετ; Κι άμα μου γυρίσει καμία Παπαρίζου εγώ τι θα την εκάμω; Πού θα την εβάλω; Όχι σε αρωτάω δηλαδής...

bhoy είπε...

Μια χαρά ακούγεται η εκπομπή όλες τις ώρες! Ίσως να φταίνε κι άλλα ποταπά πάθη βέβαια,που η Κυριακή πρωί είναι συνέχεια του Σαββατιάτικου απογεύματος...

Να επαυξήσω {sic!}στον πιο πάνω και να σε ρωτήσω έαν έχεις κάποια playlist να την στέλνεις μέσω email ή στο blog;


υ.γ.
είχα ζητήσει κι ένα email από τον vaal αλλά πήγε άπατο.

Ανώνυμος είπε...

...Ακόμα και για μένα που δεν μου αρέσουν οι καραμούζες αυτή η εκπομπή ήρθε κι έδεσε...
Να είσαι καλά

daddy-o είπε...

Παίδες καταρχάς ζητώ συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση αλλά δυσσάρεστα απρόοπτα συνέβησαν στην πολυτάραχη ζωή μου και είχα το μυαλό μου αλλού. Έχουμε και λέμε λοιπόν, με σειρά εμφάνισης...

Blaue Reiter... Πολύ μου αρέσει που έχεις γίνει μόνιμος θαμώνας του "Ξενοδοχείου Ιδιοφυϊα", όμως με αυτά που γράφεις καρφωνόμαστε ρε φίλε. Πατερούλη-ο με φώναζαν παλιά, όταν έκανα την ενημερωτική εκπομπή "Η κατήχηση του μικρού πιονέρου" στο κρατικό ραδιόφωνο της Οδησσού. Τώρα μόνο daddy-o, γιατί με τον καπιταλισμό φάγαμε με χρυσά κουτάλια!

Vas... Λέω εγώ "πχιότητα"; Και αν το λέω γιατί δεν μου το έχει επισημάνει κανείς;

Καναλάρχη μας... Επιτέλους και μια εκπομπή από την οποία δεν είχες παράπονα. Γιατί διαφορετικά δεν θα είχες μόνο τον ξαδερφό μου να σε μπουκώνει με το υποβρύχιο, αλλά θα ερχόταν και η θεία Αριστέα που θα σε υπέβαλλε σε εξορκισμό με υποχρεωτική ακρόαση ολόκληρης της δισκογραφίας του Θωμά Μπακαλάκου!!! Κατά τ'άλλα τα γούστα μας στην jazz έχουν ορισμένες κρίσιμες διαφορές, συνυπάρχουν όμως μια χαρά. Ας πούμε αυτή η εκτέλεση του Round Midnight από Wes Montgomery ακούστηκε πολύ ωραία και στα δικά μου αυτιά... Ελπίζω οι εκπομπές του "ξενοδοχείου" να σε συντροφεύουν ζεστά και στο μέλλον.

Past... Και αναρωτιόμουν, δεν θα σχολιάσει ΚΑΝΕΝΑΣ το γεγονός ότι σε αυτή την εκπομπή δεν αναφέρθηκαν ονόματα μουσικών, τίτλοι κομματιών και δίσκων ή ημερομηνίες ηχογραφήσεων; Όπως πάντα οξυδερκής παλιέ μου φίλε, ήσουν ο πρώτος. Η απουσία "μουσικής πληροφορίας" σε αυτή την εκπομπή ήταν ένα "παιχνίδι" που έστησα για διάφορους λόγους, οι οποίοι αφορούν και εμένα που κάνω αυτή την εκπομπή και εσάς που την ακούτε. Όσον αφορά τις απορίες σου λοιπόν, κοίτα το επόμενο σχόλιο. Εάν τώρα ο μαγαζάτορας σου δώσει Παπαρίζου, να είσαι ευχαριστημένος. Θα μπορούσε να σου δώσει και την Έφη Θώδη να τραγουδάει το Eye Of The Tiger και να συνέλθεις από το πολιτισμικό σοκ σε δέκα χρόνια!

Bhoy... Για να σου αρέσει η συγκεκριμένη εκπομπή την Κυριακή το πρωϊ θα πρέπει να είχες πιεί ΠΟΛΥ το προηγούμενο βράδυ! Εκτός αν βίωνες ακόμα τις δηλητηριώδεις παρενέργειες του σαββατιάτικου ντέρμπι (χο, χο, χο)...

Ανώνυμε... Ειλικρινά σ' ευχαριστώ για την ακρόαση. Είναι πολύ σημαντικό για μένα τις εκπομπές να τις γουστάρουν και άνθρωποι που "δεν τους αρέσουν οι καραμούζες".

daddy-o είπε...

Όσο δε για τα "μυστήρια" της συγκεκριμένης μεταμεσονύκτιας εκπομπή, έχω να δηλώσω τα εξής:

~ Η λευκή ξανθιά στάρλετ είναι η κυρία Peggy Lee και το κομμάτι είναι το γνωστό Black Coffee από τον ομώνυμο δίσκο της.

~ Οι "προφήτες της jazz" είναι το συγκρότημα που είχε δημιουργήσει ο τρομπετίστας Kenny Dorham αμέσως μετά την αποχώρησή του από τους Jazz Messengers. Η εκτέλεση του 'Round Midnight βρίσκεται στον δίσκο 'Round About Midnight At The Cafe Bohemia.

~ Η καλύτερη ορχήστρα του γαλαξία είναι φυσικά η Arkestra του Sun Ra. Το κομμάτι λέγεται Enlightenment και προέρχεται από τον εξαιρετικό δίσκο Jazz In Silhouette.

~ Ο γέρος σαξοφωνίστας είναι ο μεγάλος Coleman Hawkins. Το κομμάτι λέγεται Think Deep και προέρχεται από το δίσκο The Hawk Flies High, το δισκογραφικό comeback του Hawkins τo 1957.

~ Ο μαύρος μουεζίνης του Detroit είναι ο μουσουλμάνος σαξοφωνίστας Yusef Lateef. Το κομμάτι έχει τον περίεργο τίτλο Snafu και βρίσκεται στο δίσκο Eastern Sounds, που του έχω ιδιαίτερη αδυναμία.

~ Η δισκογραφική εταιρία "η θλιμμένη νότα" είναι η αγαπημένη μου Blue Note και η αβανγκάρντ συμμορία είναι οι καταπληκτικοί μουσικοί που μάζεψε ο Bobby Hutcherson για να ηχογραφήσει το δίσκο Dialogue. Το κομμάτι λέγεται Ghetto Lights και είναι σύνθεση του πιανίστα Andrew Hill (να τα λέμε κι αυτά...)

~ Δεν φανταζόμουν ότι θα χρειαζόταν να δώσω εξηγήσεις για το ποιός είναι ο "πρίγκηπας του σκότους", αλλά είναι ο Miles Davis! Το κομμάτι λέγεται The Circle και υπάρχει στο άλμπουμ με τον εντελώς ειρωνικό τίτλο Miles Smiles.

~ Τέλος, ο ένας και μοναδικός σαμάνος σαξοφωνίστας είναι ο John Coltrane στο μαγευτικό Equinox.

Αυτά...

Django είπε...

Γυρισα με μία σχτικά κατάθλιψη προ ολίγου. Απ' αυτές που σε κάνουν να ψάχνεις τους δίσκους σου να σε ανκουφίσουν ή τουλάχιστον να σε συνοδέψουν κα δεν σου κάθεται κανένας. Καταλαβαίνεις νομίζω... Οπότε με έσωσες με την μουσικούλα σου. Σας ευχαριστούμε λοιπόν.

Django είπε...

Και μία μικρή διαφωνία. Στο cry me a river ψηφίζω julie london. Η ηπιότερη ερμηνεία της αποδίδει πιστεύω καλύτερα την αμφιθημία (αυτό το μεταξύ θλίψης και θριάμβου) των στίχων. Απ΄την άλλη βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι ακόμα καύτερα τα καταφέρνει και ο κύριος dexter gordon δίχως καθόλου στίχους!
Τα σέβη μου.

daddy-o είπε...

Καλωσήρθες Django και σ'ευχαριστώ για την ακρόαση. Αν καταλαβαίνω λέει... οι μεταμεσονύκτιες ακροάσεις που αναφέρω στην εκπομπή συμβαίνουν συνήθως με τον τρόπο που περιγράφεις. Οι διαφωνίες είναι πάντα ευπρόσδεκτες και η εκτέλεση του Dexter Gordon είναι όντως ωραία. Ένας άλλος κύριος που τα καταφέρνει καλά με αυτό το κομμάτι δίχως καθόλου στίχους είναι (όσο και αν ακούγεται περίεργο!) ο οργανίστας Jack McDuff. Τσέκαρέ το και... ελπίζω να τα ξαναπούμε εδώ στο "ξενοδοχείο".

kikitsiou είπε...

Αγαπητέ daddy-o, εργάτη του radio dada, κατ΄αρχάς χαιρετίζω την εργατικότητά σου!!! Να βλέπουν οι άλλοι να μαθαίνουν, που μου τη βγάζουν με μια εκπομπή το τρίμηνο, λες και κάνουν απόδοση φπα! Ουστ! Εξαιρείται, φυσικά, ο φίλος βα.αλ.
Λοιπόν, θα εκφραστώ επί του συνόλου του έργου σου το οποίο και έχω ακούσει, πλιν της τελευταίας εκπομπής, για την οποία δεν έχω βρεί την κατάλληλη μεταμεσονύκτια στιγμή ακρόασης.
Φίλε daddy-o, δεν είμαι ιδιαίτερα τζαζόφιλη, αλλά οι εκπομπές σου έχουν πολύ ωραία ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα! Αυτό που παθαίνεις, που σου ΄ρχεται κάτι στο μυαλό και χωρίς να το καταλάβεις αρχίζεις και τριπάρεις και μετά δεν ξέρεις από που ξεκίνησε? Ε, αυτό παθαίνω. Keep up the good work!

daddy-o είπε...

Γειά σου βρε kikitsiou μου!

Καταρχάς σε ευχαριστώ πολύ για την ακρόαση "επί του συνόλου του έργου μου". Χαράς το κουράγιο σου!
Κατά δεύτερον, η μουσική είναι που φτιάχνει την ατμόσφαιρα, όχι εγώ - τα κάνει αυτά τα τριπαρίσματα η ρημάδα η jazz, τι να κάνουμε! Σε κάθε περίπτωση ξαναλέω ότι πολύ μ'αρέσει που με τις εκπομπές του "Ξενοδοχείου Ιδιοφυϊα" περνούν καλά και οι "μη τζαζόφιλοι"
Όσο για την εργατικότητά μου, πες καμιά κουβέντα στον καναλάρχη να πιάσει τόπο: εκείνα τα ρεπό από το καλοκαίρι ακόμη μας τα χρωστάει ο λαμόγιος!

Υ.Γ. Συνέχοσε τις ακροάσεις, τώρα που θα ανοίξει ο καιρός θα παίζω λιγότερη jazz!

Δημοσίευση σχολίου