Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

9 Aνθρακωρηχείο: 011.It's The Singer Not The Song

It's The Singer Not The Song - Μέρος A'
Download
It's The Singer Not The Song - Μέρος B'  
Download
Από αυτήν εδώ την εκπομπή ξεκινάει ένα αφιέρωμα στην αμερικάνικη φολκ. Η πρώτη εκπομπή, χωρισμένη σε δύο μέρη, προσπαθεί να δώσει το λόγο στα ίδια τα υποκείμενα της φολκ μουσικής, τους απλούς δηλαδή ανθρώπους, τους περιπλανώμενους εργάτες, τους μετανάστες κάθε εθνικής προέλευσης, τους μαύρους. Πιο συγκεκριμένα σε αυτήν εδώ την εκπομπή εστιάζω στα μαχητικά τραγούδια που πλαισίωναν τους αγώνες αυτών των υποκειμένων. Στο πρώτο μέρος δίνω βαρύτητα στα τραγούδια των wobblies και στο δεύτερο στα τραγούδια των μαύρων την εποχή του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα. Σε πρώτη φάση επιδιώκω να δείξω μία πολύ κοινή τακτική και στις δύο περιόδους. Την οικειοποίηση δηλ. προυπάρχουσων μελωδιών πάνω στις οποίες γράφονταν οι στίχοι με πολύ ή λίγο ανατρεπτικό περιεχόμενο. Καλή ακρόαση.

9 σχολίασαν:

kapo είπε...

Είδες τώρα τι μου κάνεις; Έxω νομίζεις καμιά όρεξη να σε στεναxωρώ; Τι ακούω ρε πούστη μου, το Τρίτο Πρόγραμμα;

Ανώνυμος είπε...

Είδες τώρα που θα με κάνεις να μαρτυρήσω; Μετά έχει Jimi Hendrix :P

ΥΓ. Εννοείται ότι αν σου βγει η όρεξη να με στεναχωρήσεις να με στεναχωρήσεις. Για αυτό το έχουμε το μέσο (τι διάολο!!!). Άλλωστε πως θα γίνω καλύτερος άμα όλοι μου λέτε μπράβο και μπράβο;

Έφη Τάδε-Ζαρατούστρα είπε...

Χμμ... Ενδιαφέρον... Εκπαιδευτικό ραδιόφωνο λέγεται αυτό; Μ' άρεσε, ως τέτοιο, γιατί έμαθα πολλάαα πράγματα, βέβαια μόλις τελείωσα το πρώτο μέρος, μου μένει το δέυτερο, και σίγουρα θα χρειαστώ επανάληψη, γιατί δεν τα συγκράτησα και όλα... ελπίζω να αργήσει το διαγώνισμα, δάσκαλε, να είσαι και επιεικής στη βαθμολογία γιατί όπως αντιλαμβάνεσαι θέλει το χρόνο του το πραγμα...
Πάω να συνεχίσω..

pakiboy είπε...

εμενα πάντως μαρεσει το εκπαιδευτικο ραδιόφωνο. Προλεταριακή παιδεία και διασκέδαση 2 σε 1!
Το keep your hands on the plow απτο δευτερο μέρος (πρώτο τραγούδι) είναι απίστευτο, κι ας διαφωνούμε με το περιεχόμενο!

Σε περίπτωση που δεν την ξέρεις ήδη τσέκαρε τη συλλογή People Take Warning! Murder Ballads & Disaster Songs, 1913-1938 (introductory note by tom waits...)

keep your hands on the mic...

Ανώνυμος είπε...

Καλώς το παιδί. Η αλήθεια είναι ότι ξεκινάει μια νέα εποχή για την αναγέννηση της προλεταριακής κουλτούρας. Γενικώς πάντως πιστεύω ότι μουσικά το δεύτερο μέρος τα σπάει...

Τη συλλογή αυτή δεν την ξέρω και είμαι απόλυτα διατεθειμένος να μου την μάθεις.

ΥΓ. Το μικρόφωνο στέκεται σε σταντ γιατί τα χέρια είναι απασχολημένα με τον χειρισμό των χάι τεκ μηχανημάτων του (διαστημικού) σταθμού.

daddy-o είπε...

Σύντροφε και συμπαραγωγέ βα.αλ.
Εμένα η εκπομπή μια χαρά μου φάνηκε.
Το πρώτο μέρος με δυσκόλεψε κάπως είναι η αλήθεια: ίσως να έφταιξε η υπερβολική δόση "μουσικής πληροφορίας"! Το δεύτερο μέρος όμως ήταν εξαιρετικό: και η μουσική ήταν πιο κοντινή στα αυτιά μου και εσύ ήσουν πολύ πιο χαλαρός!

Όσον αφορά τώρα τους χαρακτηρισμούς περί "τρίτου προγράμματος" και "εκπαιδευτικού ραδιοφώνου" επιτρέψτε μου να διαφωνήσω παίδες. Αυτό που εγώ βρήκα γοητευτικό σε αυτή την εκπομπή είναι ότι σε μετέφερε σε μια άλλη εποχή, σε μια εποχή που οι σχέσεις μεταξύ των καταπιεσμένων ήταν διαφορετικές, σε μια εποχή που οι ανθρώπινες κοινότητες (και κυρίως οι κοινότητες αγώνα) δεν είχαν διαλυθεί. Η μουσική αυτή γεννήθηκε μέσα σε αυτές τις κοινότητες και δεν βλέπω πώς θα μπορούσε να παρουσιαστεί χωρίς να υπάρχει ιστορική αναφορά σε αυτές τις κοινότητες.

Τώρα αν όλα αυτά εμάς μας ακούγονται σήμερα ως "τρίτο πρόγραμμα" σίγουρα δεν φταίει ο βα.αλ. Μάλλον τα αυτάκια μας φταίνε που έχουν συνηθίσει στο μεταμοντερνισμό. Και η καθημερινότητά μας επίσης, που τσαλαβουτάει στην εξατομίκευση...
Καλή συνέχεια στις εκπομπές σου σύντροφε!

kikitsiou είπε...

Φίλε βα.αλ, τώρα που έλυσα μερικά τεχνικά προβλήματα, να σου πω ότι απόλαυσα ιδιαιτέρως την τελευταία εκπομπή σου. Και τα δύο μέρη.Επίσης, προσωπικά αρέσκομαι να ακούω και τις πληροφορίες που δίνεις για τα κομμάτια, χωρίς φυσικά να θυμάμαι τίποτα το επόμενο λεπτό, αλλά αυτό δεν έχει καμμία σημασία! Και τέλος, σε παρακαλώ να επαναφέρεις στις εκπομπές σου την παραπάνω ατάκα (αλλά αυτό κλπ), γιατί είναι η αγαπημένη μου στο radiodada.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ daddy-o, η αλήθεια είναι ότι αφού μου βγήκε το παλούκι από τον σφιγκτήρα στο πρώτο μέρος για το πως θα μεταδώσω όλο τον πλούτο των γνώσεων μου (ντάξει το κατάλαβα δεν τον μετέδωσα), λογικό δεν είναι να χαλαρώνει ο άνθρωπος;

Τώρα σε σχέση με αυτά που λες ανοίγεις τεράστια κουβέντα, που ξεκινάει από το πως έχει μεταβληθεί η λογική της ίδιας της ακρόασης της μουσικής και φτάνει μέχρι την τεράστια μουσική βιομηχανία που έχει τα συγκροτήματα να ψωμολυσάνε και τους γιάπηδες με τις γραβατούλες τους να μας πουλάνε 20 ευρώ το σιντί...

Το σίγουρο είναι το εξής κατά τη γνώμη μου: η μουσική είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στον ανθρώπινο πολιτισμό που διαμάχη μεταξύ της αλλοτρίωσης και της απαλλοτρίωσης της θα είναι συνεχής και πάντα αμφίρροπη. Μέχρι τουλάχιστον να καθαρίσουμε μερικούς γραβατωμένους.

Κουκουτσίου!!!

Φυσικά και δεν έχει καμία σημασία! Άμα είχε θα περνούσες από τεστ κάθε φορά που θα σε έβλεπα.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Μου δίνει κουράγιο στο σισύφειο έργο μου εκπολιτισμού μιας μουσικής κοινωνίας κυριαρχούμενης από κλωνοποιήσεις της Άνναλ Βίσσης.

A Sperm Race Winner είπε...

Φίλε βααλ
Έχω να δηλώσω τα εξής:

1)Κάποιες από τις πληροφορίες τις εκπομπής ήταν πραγματικά πολύ διαφωτιστικές και κατατοπιστικές, και οφείλω να πω και γω με τη σειρά μου ότι έμαθα αρκετά ωραία και ενδιαφέροντα πράγματα. Αλλά εγώ έχω ένα προβληματάκι (...καλά...φυσικά και έχω περισσότερα από ένα προβληματάκι, αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα μας), το οποίο λοιπόν είναι ότι θέλω η πληροφορία η οποία θα καταλάβει ένα κάποιο χώρο στον εγκεφαλικό μου σκληρό δίσκο να εισέλθει με έναν "ωραίο δούρειο ίππο". Δηλαδή πιο απλά οφείλω να ομολογήσω ότι αρκετές από τις μουσικές που έπαιξες δεν έκατσαν στα δικά μου αυτιά. Ίσως γιατί το προσέγγισες πιο ιστορικά το πράγμα και όχι τόσο μουσικο-κεντρικά? Ίσως γιατί έχω κάποιες άλλες μουσικές στην κεφάλα μου εγώ ώς "μουσικές των κινημάτων" who knows? ή ακόμα καλύτερα who cares?

2)Αν απ' την άλλη ρε φίλε θα έπρεπε να εξαγάγω ένα συμπέρασμα απ' την εκπομπή σου αυτό θα ήτο:
όταν κατεβαίνετε σε πορείες και διαμαρτυρίες προτιμήστε αυτές των μαύρων γιατί οι λευκοί είναι ξενέρωτοι...

3)Και τέλος (έτσι για να ρίξω και ένα τρίτο μπούλετ) προσωπικά και εμένα το δεύτερο μέρος μου ήταν σαφώς πιο ευχάριστο.

Αυτιά!

Δημοσίευση σχολίου