 |
"Ο θάνατος θα έρθει μοιραία για τον καθένα, όμως δεν έχει
κάθε θάνατος την ίδια αξία. Στα παλιά χρόνια ζούσε στην Κίνα ένας συγγραφέας, που λεγόταν Σιμα Τγιεν. Αυτός είπε κάποτε: Πεθαίνει βέβαια, ο καθένας, αλλά ο θάνατος του ενός είναι επιβλητικότερος κι απ' το βουνό Τάι, ενώ ο θάνατος κάποιου άλλου βαραίνει λιγώτερο κι από ένα πούπουλο. Πεθαίνει κανείς για τα συμφέροντα του λαού, ο θάνατόςτου είναι επιβλητικότερος κι απ' το βουνό Τάι. Πεθαίνει στην υπηρεσία των φασιστών, για το συμφέρον των εκμεταλλευτών και καταπιεστών του λαού, ε, τότε βαραίνει ο θάνατος του λιγώτερο κι από ένα πούπουλο. Στους συντρόφους: Πέτρα Σελμ, Γκέοργκ φον Ράουχ και Τόμας Βάισμπεκερ."
ΥΓ. Για όλους όσους βρίσκονται στα κελιά κάθε ευνομούμενης πολιτείας.
6 σχολίασαν:
Έχουμε πολυ κοινά γούστα εσυ και εγώ!
Λατρεύω τα κράουτ, και όταν τα ακούω μου θυμίζουν πάντα τον θείο μου, που πρίν 10 χρόνια, τα χριστούγεννα πρίν αυτοκτονήσει, μου είχε κάνει δώρο μια κασσέτα με επιλογές κράουτ.
Παραδόξως μου έχουνε πεί οτι έκανε και παρέα με του μπάντερ-μέινχοφ, ήταν χωμένος στα αναρχκιά κυκλώματα του κάποτε, έκανε και φυλακή στα 70'ς, αλλά δεν θυμάμαι γιατί, κάτι αναρχικό...
Αγαπητό όναρ, λυπούμαι για τον θείο σας. Αν, έλαχιστα, ξύπνησαν μνήμες νοσταλγικές και ιστορίες αγαπησιάρικες, ας είναι. Εξάλλου, και το αναθεματισμένο το λαχανορόκ είναι κι αυτό ταξιδιάρικο, κοσμικό και κάπως -ώρες, ώρες- ερωτεύσιμο.
Ο συντάκτης αφαιρέθηκε απ' αυτό το σχόλιο
Αυτό αφαιρέθηκε απ' το συντάκτη του σχολίου
Οι συντάξεις χαμηλότερες από ποτέ
Δημοσίευση σχολίου