Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

11 Ήρθε Η Ώρα Του Ζαβιτσάνου: 010.My Autumn's Done Gone

Download
"...Ο ήλιος λάμπει για όλο τον κόσμο, δεν λάμπει μες στις φυλακές, δεν λάμπει για όσους δουλεύουν μες στα ορυχεία, όσους ξελεπιάζουν το ψάρι...όσους περνάνε τις διακοπές τους μες στα εργοστάσια...όσους τους πέρνουν αποτυπώματα...όσους δεν ξέρουν να σταθούν σ' ολόκληρο τον κόσμο...όσους δεν είδαν ποτέ τη θάλασσα...όσους δεν κάνουν την κοινωνία να λέει, "αυτός θα πάει
μπροστά", όσους σκάνε από ανία την κυριακή το απόγευμα, γιατί βλέπουν να έρχεται η δευτέρα, και η τρίτη, και η τετάρτη, και η πέμπτη, και η παρασκευή, και το σάββατο, και η κυριακή το απόγευμα." (Jacques Prevert)

11 σχολίασαν:

πακιμποη είπε...

φτιαξτε το ρε παιδιά

A Sperm Race Winner είπε...

έτοιμο!...και με το μπαρδόν αγαπητέ πακιμπόη :)

Πέπη είπε...

δύσκολη ιστορία ο Σεπτέμβρης και οι υποσχέσεις του, αλλά κάπου-κάπου: "Here comes the sun (doo doo doo doo) / Here comes the sun, and I say / It's all right

πολύ γλυκιά και αρκούντως θλιμμένη -σεπτεμβριανή όπως της έπρεπε- η εκπομπή σας, κύριε ποιητά

πολλά φιλιά, doo, doo, doo, doo
Πέπη

Ανδρέας Ζαβιτσάνος είπε...

Aγαπημένη Πέπη, δεν έχω παρά να εκφράσω την βαθειά μου αλληλεγγύη σε εσάς, αλλά και στην πρωτοπόρα - στο πεδίο της - οργάνωση, που είχε την ιδιοφυή σκέψη, την ρηξικέλευθη αντίληψη, την ατσάλινη αποφασιστικότητα να ονομαστεί "Mαύρος Σεπτέμβρης". Eπίσης, ως ένδειξη πρωτογενούς σεβασμού σας προσφέρω και το εξής άσμα απ΄ τον Bαν Δε Mαν:
http://www.youtube.com/watch?v=BteIwbKU_iQ

YΓ. Σε καιρούς δύσκολους, που η εργασία δεν είναι πια δεδομένη, και εννοώ η εργασία στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, το τεχνικό τμήμα του σταθμού μας έδειξε για άλλη μια φορά ότι βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση, σε αρτιογενή υλικοτεχνική κατάσταση, με υψηλό το φρόνημα της ευθύνης έναντι του απαιτητικού ακροατηρίου του. O άνθρωπος του μόχθου, της Δημιουργίας, ο εργατικός άνθρωπος, είναι ο Άνθρωπός μας. Όπως θα έλεγε κι ο υποδιευθυντής, "ο σοσιαλιστικός άνθρωπος είναι ο καλύτερος άνθρωπος¨.

YΓ2. Tην λέξη "άνθρωπος" πέρα από την έννοια της ανθρωπινότητας, την χρησιμοποιούμε εδώ με την έννοια της προσωποποιημένης συνολικής κοινωνικής ταυτότητας. Tουτέστιν, ο συνολικός Άνθρωπος, η Kοινωνία.

πακιμποη είπε...

ευχαριστώ για την ταχυτητα της ανταπόκρισης. είμαι λίγο εθισμενος στο νταντα βλέπετε.

κυριε ζαβιτσάνο στο αμάξι όταν γυρνούσα από το χωριό στην πόλη μετά το τέλος του καλοκαιριού έπαιζε κασέτα με τη τζοκόντα. είναι μάλλον ο κατεξοχήν μεθοριακός δίσκος των 2 εποχών. μπράβα και για τη λοιπή εκπομπή ως συνήθως

Ανδρέας Ζαβιτσάνος είπε...

Φίλε πάκιμποη, ελπίζω να πέρασες ξέγνοιαστα στις διακοπές σου. Τώρα βέβαια, επιστροφή στον ζόφο, τουλάχιστον όμως, όπως έλεγε κι ο γεροβρωμιάρης ο Μπουκόφσκι, με στυλ. Επομένως, αρμόζει η τσοκόντα. Άντε και καλή μας σεζόν...

ΥΓ.Κατόπιν, φρενήρων ζητωκραυγών και λοιπών εκδηλώσεων λατρείας, αλλά και συνάμα για λόγους μορφωτικούς, καθότι ανοίξαν και τα σχολειά, ακολουθεί η πλέιλιστ:

001.When The Clouds Come - Μάνος Χατζιδάκις (1965)
002.Summer Almost Gone - The Doors (1965)
003.Who Loves The Sun - The Velvet Underground (1970)
004.(Remember) Walking In The Sand - The Sangri-Las (1964)
005.Don't Make Promises - Tim Hardin (1965)
006.No Regrets - Tom Rush (1968)
007.My Autumn's Gone - Lee Hazlewood (1966)
008.Melancholia - The Who (1967)
009.I Can't Make Up My Mind - The Zombies (1965)
010.Yesterday's Gone - Chad & Jeremy (1965)
011.Cloudy - Simon & Garfunkel (1966)
012.Remember A Day - Pink Floyd (1968)
013.Next Plane To The Sun - Bob Markley (WCPAEB) (1970)
014.Something Better Beginning - The Kinks (1965)
015.My Time - The Pretty Things (1967)
016.You Set The Scene - Love (1967)
017.Hang On To Your Ego - The Beach Boys (1966)
018.Summer Is Over - Dusty Springfield (1964)
019.Postlude, Looking Back - Ford Theatre (1968)
020.Mama Said - The Shirelles (1961)

πακιμποη είπε...

α όχι, δεν το διευκρίνισα
αναφερόμουν στις διακοπές της παιδικής μου ηλικίας. εξού και το συναισθηματικό τιούνινγκ...

Ανώνυμος είπε...

Για σκέψου να μην πρόφταινα
κι αυτό το καλοκαίρι
να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό
να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου
να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές
να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις
ν’ακούω τα τζιτζίκια ως τα κατάβαθα της νύχτας
να καταλαβαίνω τους δικούς μου που αγαπώ
να μην αδημονώ μ’αυτούς που με στηρίζουν
να σκέφτομαι κι εκείνους που θέλησα να ξεχάσω
να βρίσκω φίλους που έρχονται από μακριά
ν’αφήνω κι άλλες ζωές να μπαίνουν στη δική μου
να κολυμπάω σε θάλασσες ζεστές
ν” αντικρύζω φρέσκα σώματα γυμνά
ν” αναπολήσω έρωτες, να ονειρευτώ καινούργιους
ν” αντιληφθώ τα πράγματα που αλλάζουν.
Έτσι καθώς τα πρόφτασα αυτό το καλοκαίρι
λέω να ελπίζω για προσεχή Χριστούγεννα
για κάποια επόμενη Πρωτοχρονιά -
άσε να δούμε για παραπέρα.

Τίτος Πατρίκιος

Ανδρέας Ζαβιτσάνος είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε, αν και ο στοχαστικός και υπαρξιακός τόπος του Τίτου δεν είναι οικείος σε μένα, ωστόσο σας ευχαριστούμε θερμά για την ακρόαση και την ποιητική κατάθεση. Εξάλλου, μπορούμε - ενδεχομένως - να εξετάσουμε ολίγον τι πιο διαβρωτικά τον πρώτο και τον τελευταίο στίχο του κυρίου Τίτου...

ΥΓ. Φίλε πάκιμποη, όπως και να 'χει, σκέφτομαι πως αυτό το χαμόγελο της κυρά-Τσοκόντας, μπορεί να είναι κάτι σαν τη μηχανή του χρόνου του δόκτωρος Χου ή μια Ντελόριαν. Να σε πάει πίσω, να σε πάει μπρός, να σε παγώσει εδώ. Αλλά και πάλι, άσε να δούμε για παραπέρα...

vas είπε...

φιλε αντρεα εξαιρετικη εκπομπη αν και με προωρη θεματολογια!
τα μπανια του λαου συνεχιζουν!

Ανδρέας Ζαβιτσάνος είπε...

Αγαπητέ βας, ευχαριστούμε δια την ακρόαση. Πρόωρο, it's my middle name, που λένε και οι φίλοι μας, οι αγγλοσάξωνες.

ΥΓ. Έχω την αμυδρά υποψία, αν τα μπάνια συνεχίζουν, ότι έχετε κρυφές επαφές με εκείνους που πιστεύουν ότι αυτά τα μέτρα που έρχονται, είναι όντως τα τελευταία. N' est pas?

Δημοσίευση σχολίου