Κυριακή 18 Μαρτίου 2012

7 Ο Charlie Parker Στο Ξενοδοχείο Ιδιοφυϊα: 024.Let Freedom Ring

Download
Μαζικές πορείες, sit-ins, συλλήψεις μικρών μαθητών, αντιπολεμικό κίνημα, εξεγέρσεις στις φυλακές και μια απελευθέρωση που άργησε εκατό χρόνια... Μια αναδρομή στο αφροαμερικάνικο κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και στις jazz μουσικές που το συντρόφεψαν.

Υ.Γ. Στη φωτογραφία, καταστολή πορείας με πυροσβεστικές μάνικες στο Birmingham της Alabama το 1963. Εικόνες από το παρελθόν ή μήπως εικόνες από το μέλλον;

7 σχολίασαν:

Ανδρέας Ζαβιτσάνος είπε...

Aγαπητέ Mπαμπάκα-O, ακούγοντας τη θαυμάσια, τόσο ως προς το μουσικό, όσο κι ως προς το πολιτικό-ιστορικό εύρος, εκπομπή σας, ανακάλεσα στην μνήμη μου κάτι που ο αείμνηστος φίλος (αν και πολλές στιγμές άσπονδος) Mάλκολμ X. Mου είχε πει το όχι και τόσο μακρυνό 1964, "Aνδρέα, είναι τώρα ο καιρός για μας να γίνουμε πιο ώριμοι πολιτικά. Nα αντιληφθούμε τι σημαίνει η ψήφος. Tί μπορούμε να διεκδικήσουμε με τη ψήφο.Kαι πως, αν δεν ψηφίσουμε, τότε ενδέχεται να βρεθούμε σε μια κατάσταση στην οποία θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αποδεκτούμε την ένοπλη σύρραξη. Έτσι όπως το βλέπω, είναι είτε η ψήφος, είτε η σφαίρα." Tον Φλεβάρη του 1965 δολοφονήθηκε.

Όπως και συ καλά γνωρίζεις, ήταν αυτή η δολοφονία και το Γουάτς το ίδιο καλοκαίρι, που άλλαξε για πάντα το μαύρο κίνημα. Kαι δυστυχώς, όχι με το λιγότερο δυνατό τίμημα.

Tιμή για πάντα
στον ΦPENT XAMΠTON
και στον TZΩPTZ TZAKΣON.

YΓ. Kι όπως λέει ο φίλος Aλβέρτος Άιλερ, "Truth Is Marching In"...

Aνδρέας A. Zαβιτσάνος

daddy-o είπε...

Γειά σου ρε σύντροφε Ζαβιτσάνε! Ένα από τα ωραιότερα και ουσιαστικότερα σχόλια που έχουν γράφτει στο "ξενοδοχείο"! Γνωρίζοντας ότι σ'αυτή την εκπομπή θα ήθελες να ακούσεις περισσότερη free jazz, σε ευχαριστώ διπλά... κι όπως είπαμε "It's the ballot or the bullet", αν και νομίζω πως το δεύτερο δεν το αντέχουμε...

Υ.Γ. Όπως έχω τονίσει και σε άλλους συντρόφους ακροατές, κόψτε το "Μπαμπάκα-ο"!!! Έτσι με φώναζαν όταν παρουσίαζα την εκπαιδευτική εκπομπή "Η κατήχηση του μικρού πιονέρου" επί Μπρέζνιεφ. Έτσι καρφωνόμαστε και τώρα που πλησιάζουν και εκλογές δεν θα μπορώ να μπω στα ψηφοδέλτια του κυρίου Φώτη!

past είπε...

Κι εγώ τι φταίω τώρα ρε φίλε, που έτυχε να κάτσω ακούσω την εκπομπή τώρα που είμαι στην Αριζόνα; Αν πλακώσουν απ' έξω τα αγόρια με τις λευκές κουκούλες, τους πυρσούς και τις τσουγκράνες εγώ τι κάνω, με λες;

daddy-o είπε...

Γεια σου φίλε Past... Άμα πλακώσουν αυτοί που λές παίρνεις τηλέφωνο τον Ζαβιτσάνο (από την επάνω εκπομπή) και φωνάζει άμεσα αυτά τα παλικάρια, τους Ζενγκακούρεν, με τους λοστούς και τους σιδεροσωλήνες των 2 μέτρων και γίνεται Τέξας η φάση! Κατά τ'άλλα μια ειλικρινής απορία: είσαι όντως στην Αριζόνα; Γιατί βρε καλέ μου άνθρωπε;

Όπως και να'χει, ευχαριστώ για την ακρόαση και ελπίζω να μην σε παίδεψε πολύ ο "στρατευμένος' χαρακτήρας της εκπομπής...

Πέπη είπε...

Ο Βέρνον Σάλλιβαν μου διηγήθηκε κάποτε τα εξής: "Θα 'ταν κατά τον Ιούλιο του 1946 που ο Ζαν ντ' Αλλουέν βρέθηκε με τον ίδιο σε κάτι σαν Γαλλο-αμερικανική συνάντηση. Δυο μέρες αργότερα ο Σάλλιβαν του 'φερε το χειρόγραφό του.
Στο μεταξύ του είπε πως θεωρούσε τον εαυτό του περισσότερο σα Μαύρο παρά σα λευκό παρόλο που είχε περάσει το σύνορο. Είναι γνωστό πως, κάθε χρόνο, χιλιάδες "Μαύροι" (καταχωρημένοι έτσι επισήμως) εξαφανίζονται απ' τους καταλόγους της απογραφής και περνούν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Η προτίμησή του για τους Μαύρους, ενέπνεε στο Σάλλιβαν ένα είδος περιφρόνησης για τους "καλούς Μαύρους", γι' αυτούς που, στη λογοτεχνία, οι λευκοί τούς χτυπούν προστατευτικά την πλάτη."

αγαπητέ φίλε, ίσως η καλύτερη εκπομπή σου μέχρι στιγμής.

ΥΓ. για να μη νομίζει ο Ζαβιτσάνος ότι μονάχα αυτός έχει το προνόμιο να συνομιλά με "σπουδαίους" τύπους

Με αγάπη
Πέπη

daddy-o είπε...

Αγαπητή Πέπη... Πολύ όμορφο το σχόλιό σου και πολύ αλληγορικό επίσης: "...θεωρούσε τον εαυτό του περισσότερο σα μαύρο παρά σα λευκό παρόλο που είχε περάσει το σύνορο". Διαβάζοντας αυτές τις λέξεις (ξανα)σκέφτηκα τι σημαίνει για εμένα η μουσική των "μαύρων" και πως διάολο απέκτησα μια εμμονή με αυτήν και την ιστορία της. Απορώ κι εγώ με τις εμμονές μου καμιά φορά... Ίσως ένας από τους λόγους που σου άρεσε τόσο αυτή η εκπομπή να ήταν ότι οι συγκεκριμένοι τζαζίστες δεν άνηκαν στην κατηγορία των μαύρων "που οι λευκοί τους χτυπούν προστατευτικά στην πλάτη"!

Εντωμεταξύ, αγαπητή Πέπη, η καλύτερη εκπομπή του Ξενοδοχείου Ιδιοφυϊα είναι αυτή που συζητάγαμε μαζί ένα βράδυ και δεν έχω τολμήσει να την κάνω ακόμη...

Σ'ευχαριστώ για την ακρόαση και ειλικρινά εύχομαι να τα ξαναπούμε διαδικτυακά!

past είπε...

Όντως ήμουν Αριζόνα daddy-o (Ο Μπαμπάς Λείπει σε Ταξίδι για Δουλειές), αλλά ευτυχώς επέστρεψα χωρίς γρατζουνιές. Χαρωποί όλοι εκεί πέρα, όπως μόνο οι Αμερικανοί μπορούν να είναι. Μου δώσανε και καουμπόικο καπέλο, αλλά πέρασαν οι απόκριες ρε γαμώτο. Έρχονται οι εκλογές θα μου πεις.

Δημοσίευση σχολίου