Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

9 Ο Charlie Parker στο Ξενοδοχείο Ιδιοφυϊα: 011.It's The Rhythm That Makes Jazz... Jazz

Download
"Γιατρέ μου, δεν είναι τόσο ο αυτοσχεδιασμός, είναι ο ρυθμός που με τρελλαίνει!". Μια εκπομπή που καταπιάνεται με το στοιχείου του ρυθμού στην jazz ακολουθώντας τη μουσική διαδρομή μερικών από τους πιο σημαντικούς ντράμμερ της. Ακούγεται όλες τις ώρες, αλλά οπωσδήποτε σε δυνατή ένταση.

9 σχολίασαν:

vas είπε...

Bρε καλως τον! Βλεπω ησουν παραγωγικος τα κουλουμα, και οι ταραμοσαλατες πιασαν τοπο...
Αρτι αφιχθεις εις αθηναις σε ακουσα λοιπον σε μια (ματαιη) προσπαθεια προσαρμογης. Εμας παντως η ουσια που πεσαμε απο μικροι ειναι οι κριαρινη! τελος! Μπεεεεεεεεεεεεε
κατα τ αλλα
1) οτι ωρα γουσταρουμε θα ακουμε τις εκπομπες και δε δεχομαστε συστασεις!!! Για να σε ξενερωσω σου λεω οτι την ακουσα διαβαζοντας...Μπαμπη!!!!
2) νταξει λιγο δεν ειναι του γουστου μου αυτα, ξερεις εσυ, αλλα τον χιγκινς τον γουσταρησα.... (οπως δεν θα σε εκπληξει)

Ανώνυμος είπε...

Κατά την διάρκεια της εκπομπής μου σπάσανε:

3 μπρίκια
2 τηγάνια
4 κατσαρολάκια
1 χύτρα ταχύτητας

2 σετ ασημένια κουταλοπήρουνα

3 σετ ποτήρια απο αυθεντικό κρύσταλλο Βοημίας

Όταν θα θέλω να κάνω καμιά μακαρονάδα θα έρθω σε σένα.

Καλός φραμπαλάς λέμενε...

ΥΓ. Όσο άκουγα ο πονοκέφαλος πέρασε. Αλλά μετά ξανάρθε δριμύτερος. Τι κακό!!!

daddy-o είπε...

Vas... Όλο το τριήμερο της καθαροδευτέρας έτρωγα ταραμοσαλάτα και χαλβά για να "αναλάβω δυνάμεις" και να κάνω την εκπομπή! Ο Higgins εννοείται ότι σου άρεσε αγόρι μου, αυτά τα βάζω για να πιάνω και λίγο το νεανικό κοινό... Κατά τ'άλλα: να υποθέσω ότι το Μπάμπη, αυτόν τον ογκόλιθο της οικονομικής σκέψης, τον διαβάζεις στην τουαλέτα όταν σε πιάνει δυσκοιλιότητα, ε;

βα.αλ.... Χίλια συγγνώμη ρε σύντροφε! Θα σε πάω στα ΙΚΕΑ να σου πάρω όλα τα πιατικά και τα τηγάνια που "σπάσανε" ο Blakey και η παρέα του. Για τα κρύσταλλα Βοημίας όμως δεν μπορώ να σε βοηθήσω, έχουμε κρίση βλέπεις... Διαπίστωσες πάντως ότι σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται "φραμπαλάς" και χωρίς φαζαρισμένες κιθάρες!

Έφη Τάδε-Ζαρατούστρα είπε...

Τι σφρίγος, τι ένταση, τι ρυθμός!

Λοιπόν, εμένα, όπως ξέρεις δεν με συγκινούν ιδιαίτερα οι λατινοκουβανέζικοι ρυθμοί της αρχής, ούτε οι παρατεταμένοι αυτοσχεδιασμοί των πνευστών, αλλά σαν σύνολο το απόλαυσα...

Όπως επίσης φαντάζεσαι, τσίμπησα κι εγώ με τον Χίγκινς και με τον επόμενο, τον Μουχάμαντ, δηλαδή από εκεί που άρχισε η "πρόσμειξη" που είπες και τα παληκάρια που είχαν πέσει στο καζάνι με την γκρουβανδίνη (άρα κι εγώ ανήκω στο νεανικό κοινό, ε;)
Και, φυσικά ο καπετάνιος σου ο Art Blakey, ό,τι και να παίξει είναι καπετάνιος!
Άντε, καλή συνέχεια...

A Sperm Race Winner είπε...

κι εγώ γυρίζω απόψε στον ούρανο
τ' αστέρι ψάχνω να βρω το φωτεινό
ραπαπαπαμ ράπαπαπαμ

daddy-o είπε...

Αγαπητή Έφη... Εννοείται ότι ανήκεις στο νεανικό κοινό, καλή μου! Εμ τι, σαν κάτι μπλαζέ τύπους που ακούνε όλο "ασυντόνιστα"!
Ειδικά αυτή η εκπομπή δεν περίμενα να σου αρέσει, κυρίως γιατί νόμιζα ότι θα φρικάρεις με το πρώτο κομμάτι του Max Roach και θα με στείλεις στον αγύριστο. Οπότε σε ευχαριστώ για την ακρόαση (και την υπομονή!) και για τον Art Blakey έχεις απόλυτο δίκιο: ότι και να παίξει είναι καπετάνιος...

Βρε Καναλάρχη, εγώ τώρα τι να καταλάβω από αυτό το σχόλιο? Ότι άκουσες την εκπομπή και σου ήρθε στο μυαλό το ανεκπλήρωτο παιδικό όνειρο να γίνει "ο μικρός τυμπανιστής"? Όχι σε ρωτάω δηλαδής...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Daddy –O.
Παρόλο που γνωρίζω την δυσκολία της συγκεκριμένης εκπομπής και ασπάζομαι τις επιλογές σου θα έλεγα πως δύο ονόματα μου έλειψαν και πιστεύω πως αξίζει να τα ακούσει κανείς σε ένα τέτοιο αφιέρωμα.
Δεν χρειάζεται να μου θυμίσεις πως τα Big Bands δεν σε συγκινούν (παρόμοιος), παρ’ όλα αυτά νομίζω πως ο Baddy Rich αξίζει της προσοχής των ακροατών σου, εξάλλου όλοι αυτοί κουμπάροι ήτανε και όλο κόντρες έκαναν.

Baddy Rich VS Max Roach
http://www.youtube.com/watch?v=XMbYRgtJjUw

Το δεύτερο όνομα που θα ήθελα να ακούσω είναι του Billy Cobham αλλά αυτός μάλλον makes the Jazz … Rock!!!

Sortep Freebarber
|--------------------------|
www.petrostsampkouris.com

daddy-o είπε...

Ρε Sortep, ευτυχώς που άφησες το σχόλιο ως ανώνυμος και δεν κατάλαβε το εκλεκτό ακροατήριο του radiodada ποιός είσαι!!!

Λοιπόν, για τον Buddy Rich έχεις δίκιο, είναι εξαιρετικός ντράμμερ. Μαζί με τον Shelly Manne είναι ίσως οι δύο πιο σημαντικοί λευκοί ντράμμερ εκείνης της ωραίας εποχής. Αν ποτέ υπάρξει δεύτερο μέρος αυτής της εκπομπής θα συμπεριληφθούν, μαζί με διάφορους άλλους αγαπημένους κρουστούς που αναγκαστικά "έμειναν στην απόξω"

Για τον Billy Cobham θα διαφωνήσω. Ενώ κάποια κομμάτια του μου αρέσουν, το παίξιμό του γενικά μου φαίνεται "παραφορτωμένο" και υπερβολικά "δεξιοτεχνικό". Βέβαια εκείνο το δίσκακι που λέγεται Spectrum παραμένει κλασσικό!

Φιλάκια...

A Sperm Race Winner είπε...

Ώπα τι έγινε ρε ξάδερφε? Παραπονάκια?
Έρε υποβρύχιο που έχει να πέσει...
(τι νομίζες...έτσι θα το άφηνα αυτό να πέσει χάμου?)

Ρε σεις...
Ποιος Billy Cobham, Shelly Manne και ΤσουρεΛάκη?
Υπάρχουν βασικές παραλείψεις στην εκπομπή του "Cousin-O".
Και επειδή άντε να συμφωνήσω κι εγώ για τον Buddy Rich, αλλά μαζί με δαύτον ο Πατερούλης ξέχασε τον βασικότερο...
Τι θα γίνει ρε Ντάντυ εγώ θα βγάνω τη βρωμοδουλειά?

Βουαλά!
http://www.youtube.com/watch?v=n_BmeBfV-O4



Υ.Γ.1
Λοιπόν τον Cobham δεν τον έχω "μελετήσει" πάρα πολύ, οπότε δεν παίρνω θέση. Για να είμαι ειλικρινής προσωπικά τον εκτίμησα περισσότερο από την περιόδο που ήταν στο κουιντέτο του Silver.
Για παράδειγμα στο παρακάτω βιντεάκι - ο άνθρωπος δίνει ρέστα!

http://www.youtube.com/watch?v=I2VYKgFBH3A&feature=related



Υ.Γ.2
Εντάξει εγώ έχω και άλλα "κολλήματα" που προφανώς δεν κολλάνε καθόλου ηχητικά αλλά ούτε χρονικά με την εκπομπή του Ντάντυ.
Ας πούμε ένα από τους πιο αγαπημένους μου drummer "μίας άλλης -παλιότερης- εποχής" είναι ο Ray Bauduc.

Για ρίχτε μία ματιά. Αξίζει τον κόπο
http://www.youtube.com/watch?v=KfFBdViZHzk

Δημοσίευση σχολίου