Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

7 Ο Charlie Parker στο Ξενοδοχείο Ιδιοφυϊα: 009.Οι Θείοι Απ'το Σικάγο

Download
Λοιπόν παίδες, φτιάξαμε τις βαλίτσες με τον Charlie, κλειδώσαμε για λίγες μέρες το Ξενοδοχείο Ιδιοφυϊα και σαλτάραμε λαθραία στο πρώτο τρένο για Σικάγο για να βρούμε τις μουσικές μας "ρίζες"... Ένα ελάχιστο αφιέρωμα στα ηλεκτρικά blues του Σικάγο και στις ιστορίες των "λαϊκών παιδιών" της νέγρικης κοινότητας που τα δημιούργησαν. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!

Υ.Γ. Η εκπομπή είναι αφιερωμένη στους δύο ανθρώπους παρέα με τους οποίους ανακάλυψα τα blues σε εκείνη τη μακρινή εφηβεία.

7 σχολίασαν:

vas είπε...

παντελονατη εκπομπη....
τι να πρωτοπιασω?? την αμερικανικη εκδοχη του Τασου Μπουγα που τραγουδαγε και εκανε λαθρεμποριο? Τον αμερικαν "i am the law" δικαστη που εζμπρωξε τα 50σεντς για την τεχνη??

Τελοσπαντων, μεγαλες στιγμες ειδικα φυσικα ο muddy, o howling kai opwsdipote to "one more (nautical??) mile to go"...

onar είπε...

Me esteile o Muddy me to Tom Cat! Aaaax rigosa!

daddy-o είπε...

Vas... Ε, κάποια στιγμή έπρεπε να πούμε και μερικές αντρίκιες κουβέντες! Ευχαριστώ για την (διπλή!) ακρόαση. Είναι η πρώτη φορά που μένω με την αίσθηση ότι την εκπομπή την έκανες πραγματικά πολύ κέφι. Εντωμεταξύ το ένστικτό σου είναι αλάνθαστο: άμα δεις φωτογραφία του "Big Boy" Crudup θα διαπιστώσεις μια σχετική ομοιότητα με το στύλ του Μπουγά! Αυτό που δεν περίμενα είναι να σου αρέσει το One More Mile To Go - φαντάζομαι ότι δεν εννοούσαν ναυτικό μίλι το παλλικάρια...

Onar3d... Καλώς τα τα παιδιά! Ακούτε "Ξενοδοχείο Ιδιοφυϊα" με τέτοια ευλάβια εκεί στα ξένα; Πάντα το έλεγα εγώ ότι έχουμε καλό σήμα στην Ιβηρική Χερσόνησο... Όσο για το τελευταίο άσμα του Muddy κυριολεκτικά ΤΑ ΣΠΑΕΙ, ότι και να πούμε φίλε είναι περιττό!

A Sperm Race Winner είπε...

Γεια σου Daddy
Πολύ ωραία η εκπομπή φίλε...Μια χαρά
Πέρασα ένα ωραίο απόγευμα χαλαρώνοντας στον καναπέ και στήνοντας λίγο παραπάνω αυτάκι στους εξαιρετικούς Wolf, Spann & Cotton και στην Koko.
Τέλος θα συμφωνήσω με τον Onar3d...εξαιρετικό άσμα! Άλλωστε αυτό ήταν και το σήμα λήξης της απογευματινής μου σιέστας.

Αυτιά

Υ.Γ.
Ξέρεις πολύ καλά αγαπητέ μπαμπάκο ότι τον Diddley όχι απλά τον γουστάρω με τα χίλια αλλά και ότι είναι μία απ' τις πιο αγαπημένες μου φιγούρες. Αλλά εκεί που τον πέταξες μωρέ ανάμεσα στα άλλα μπαρουτοκαπνισμένα παληκάρια μου φάνηκε λίγο σαν να βάζεις το Λάκη Γαβαλά σε αγώνα rugby...

Ανώνυμος είπε...

Αχ, κύριε μπαμπάκα-Ο, επιτέλους, η τρίχα απέκτησε κρέας. Καταρχάς δηλώνω φανατικιά αυτού του κυρίου λύκου που ουρλιάζει. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή. Όταν ήμουνα μικρούλα, κάπως αθώα, μ' άρεσε πάντα το παγωτό σικάγο, αυτό καλέ με το σιρόπι. Αργότερα, στα χρόνια τα ξέφρενα, κάποια παιδιά αδαμάτινου χαρακτήρα, μου 'μάθανε τα κόλπα του κυρίου Ντίλινγκερ, γνωστού σικαγιώτη. Ύστερα, την εποχή της μετασεξουαλικής χειραφετήσεως ήρθε και η θλίψη. Κι όπως αγαπητέ, πολύ καλώς γνωρίζετε, αυτή είναι μαύρη, στιβαρή κι ενίοτε καταιγιστικά ηλεκτρισμένη. Αχ, ας ουρλιάξουμε σαν λύκοι τα μεσάνυχτα.....Πάντα ξανθιά, πάντα δικιά σας, βαλκάνια τραγουδίστρια.

ΥΓ. Δεν νομίζετε, αγαπητέ, πως η φωνή αυτού του κυρίου, του λύκου που ουρλιάζει λέω, έχει κάτι από το χάος μετά τη μεγάλη νύχτα; Δεν είναι μόνο ο πόνος της απογοήτευσης. Δεν είναι μόνο η οργή της απελπισίας. Είναι και το ανικανοποίητο της επιθυμίας.

ΥΓ2. Καμιά φορά ακούς ένα δωδεκάμετρο, αστικό, σικαγιώτικο άσμα και να που ξαφνικά μυρίζει παντού γράσσο...Καταραμένα καλαμποχώραφα στη Δραπετσώνα δεν υπάρχει πια ζωή!

daddy-o είπε...

Πολυχρονεμένε μας καναλάρχη... Μα γιατί είσαι τόσο αυστηρός μερικές φορές? Εγώ δεν θα μπορούσα να διανοηθώ αυτή την εκπομπή χωρίς την παρουσία του Bo Diddley! Εντάξει, σίγουρα ο τύπος δεν είναι ο αντιπροσωπευτικός μπλουζίστας του Τσικάγου, αλλά πώς να στο πω βρε παιδί μου: σε αντίθεση με σένα, εμένα μου φάνηκε σαν να πετάω τον Τσιτσάνη σε μπαρμπουτιέρα!!! Μια χαρά δηλαδή...
Και για να μην ξεχνιόμαστε: βλέπω η διαμαρτυρία των πιο σκληρά εργαζόμενων παραγωγών του σταθμού για τα δεδουλευμένα του καλοκαιριού πέρασε επιμελώς ασχολίαστη από τη μεγαλειότητά σου. Κοίτα που σε λίγο θα μας προτείνεις και ειδική επιχειρησιακή σύμβαση...

Ανώνυμη Βαλκάνια Τραγουδίστρια... Πόσο δίκιο έχεις για την φωνή του Λύκου-Που-Ουρλιάζει! Είναι ο πόνος της απογοήτευσης, είναι η οργή της απελπισίας, είναι σίγουρα και το ανικανοποίητο της επιθυμίας. Είναι σαν να σέρνεις τα θρυμματισμένα κομμάτια γυαλίου μιας σκληρής ζωής πάνω στη ζεστή άσφαλτο, θα έλεγα εγώ... Ειλικρινά, με το σχόλιό σου με έκανες να μετανιώσω πικρά που δεν έβαλα να παίξει το Moanin' At Midnight! Να'σαι καλά...

Υ.Γ. Πραγματικά μαύρη, ενίοτε καταιγιστικά ηλεκτρισμένη και συνήθως δύσκολα επιλύσιμη η θλίψη της μετασεξουαλικής απελευθέρωσης. Πέτυχες διάνα και σε αυτό...

The freebarberscut είπε...

Να’μαι και εγώ, όπως πάντα με λίγο Delay ετσι για να τιμάω το γνήσιο της κατα το τέταρτο καταγωγής μου ¨Ικαρια , Ικαριά εσένα έχω στην καρδιά¨.

Αχ άγνωστε ¨ξ¨, (μετα την απαγόρευση σου θα σε αποκαλώ ¨ξ¨ δεν σε πειράζει) ακούγοντας την εκπομπή σου, στο νου μου αναμνήσεις , ζεστά καλοκαίρια, ψιλά απο κάλαντα και τα ατελείωτα ράφια του Music corner της Πανεπιστημίου.

“You can’t lose what you ain’t never had” Ξηπνάτε ρεεεεεε... όταν ξέρεις ποίος είσαι ξέρεις και που πας γαμ........ είπε ο Muddy.

Αγαπημένε μου ¨ξ¨ αφιέρωνω το ‘‘I shall not be moved’’ παιγμένω απο τον John Hurt στον καναλάρχη σου και την επομένη που θα τον συναντήσεις δώστου λίγο υποβρύχιο να κάνει γαργάρες. Όλο γκρίνια αυτή η εργοδοσίααα!!
.
http://www.youtube.com/watch?v=tLc8YeXP8FY&feature=related

Δημοσίευση σχολίου