3 Ήρθε Η Ώρα Του Ζαβιτσάνου: 004.Άνευ Ουσίας, Άνευ Σημασίας (Γκρηκ Γκαράζ Και Πσυχεντέλικ: 1965-1973)

...Είμαστε οι ζωντανότεροι τούτης της νύχτας. Οι χαφιέδες μάς κοιτάζουν καχύποπτα και τα φώτα σβήνουνε σε μια ώρα. Ποιος θα μας κουβαλήσει σπίτι; Κωστή Παλαμά, έρημε φωνακλά, άσωτη κλήρα μου. Τι ρωμιοσύνη δασκάλευες με φωτιά  και βουή, ανεβασμένος στην κορυφή της ελπίδας, όταν η νύχτα πετάχτηκε σαν μαχαίρι απ' τη θήκη. ...Νιώθω σχολιαρόπαιδο που του 'λαχε στραβόξυλο δάσκαλος. Καιρό λογάριαζα μαζί σου πως θα τα πάω. Φριχτό γερασμένο σκυλί, πάμε να ξεράσουμε τ' αποψινό μας μεθύσι, σ' όλες τις πόρτες των κλειστών βιβλιοπωλείων. Πάμε να κατουρήσουμε όλα τ' αγάλματα της Αθήνας, προσκυνώντας μόνο του Ρήγα. ...Φυλάξου καλά απ' τη τρέλα μου, γέρο. 'Οποτε μου τη δώσει θα σε σκοτώσω."  (απόσπασμα από το ποίημα του Λευτέρη Πούλιου, Αμέρικαν Μπαρ στην Αθήνα, 1971)

ΥΓ. Έξω απ' το κρεοπωλείο φωτογραφίζονται τα Μπουρμπούλια με τον Σαββόπουλο και όρθιο, μόνο στα δεξιά, τον Γιώργο Ρωμανό, το 1970.

3 Ο Charlie Parker Στο Ξενοδοχείο Ιδιοφυϊα: 026.The Jazz Corner Of The World - Μέρος 3ο: Eastern Sounds

Πολλά χρόνια πριν η "ethnic" μουσική εμφανιστεί στα ράφια των δισκάδικων ως η νέα τάση της μουσικής βιομηχανίας, κάτι περιέργοι τύποι που αγαπούσαν τον αυτοσχεδιασμό άρχισαν να εξερευνούν τις μουσικές του κόσμου. Το τρίτο μέρος του αφιερώματος καταπιάνεται με τις επιρροές της "ανατολίτικης" μουσικής στην jazz, ακολουθώντας μια τεθλασμένη διαδρομή που ξεκινά από τις βαλκανικές μπάντες πνευστών και φτάνει μέχρι τα ινδικά raga. Καλή ακρόαση!

4 Ήρθε Η Ώρα Του Ζαβιτσάνου: 003.Tonite Let's All Make Love In London

Στις 29 Απρίλη του 1967, πριν 45 χρόνια, στο Alexandra Palace έλαβε χώρα το μεγαλειώδες πια 14 Hour Technicolor Dream, το σπουδαιότερο και συγκλονιστικότερο γεγονός του Swinging London. Ο Ζαβιτσάνος ήταν εκεί μαζί με άλλα 10 χιλιάδες άτομα και απόλαυσε τη μουσική από τα πιο σημαντικά συγκροτήματα του αντεργκράουντ της εποχής, το φαντασμαγορικό light show, το χοροθέατρο στους ήχους του Tomorrow Never Knows των Beatles, τις αναγνώσεις ποιημάτων, τη ρηξικέλευθη περφορμάνς της Γιόκο Όνο, το τέραστιο ζέλε, την πυραμίδα από μπανάνες, τα παιδιά που παρέμεναν πάντα παιδιά, τα αγόρια και τα κορίτσια που χόρευαν, που φιλιόντουσαν, που ερωτεύονταν, που απλώς γελούσαν, γελούσαν και πάλι χόρευαν και ερωτεύονταν... Και κει γύρω στο ξημέρωμα θυμήθηκε τα λόγια του ποιητή και ορκίστηκε μια για πάντα σε αυτά: ...πατρίδα μου είναι η παιδική ηλικία....